Wij zouden gewoonlijk beginnen met de basis, het opzetten van het gesprek, de logistiek, de apparatuur, het tijdstip, het medium en de agenda. Tenzij de kandidaat een complete nietsnut is, dan zouden we die dingen doen. Als de kandidaat in staat is om die dingen te leveren, dan zouden we dat doen.
De agenda zou kort zijn, misschien zouden we ons kunnen richten op degenen die moeten worden bijgeschaafd en die een reeks persberichten op hun naam hebben staan, of misschien zou de agenda kunnen bestaan uit het verkrijgen van een lijst met contacten van mensen die al deze dingen zouden kunnen leveren. Misschien kunnen we op zoek gaan naar een mediapakket (d.w.z. journalisten, TV/Mumsnet, radiopresentatoren, schrijvers, onderzoekers, enz.
Of we zouden hen aan de telefoon kunnen krijgen en proberen iemand te vinden die ons te woord wil staan en de koude, harde klop op de deur van onze organisatie wil geven om te krijgen wat ze willen. Met andere woorden, om mensen zover te krijgen dat zij zeggen: "O ja, ik zou graag met u willen praten", want dat is wat wij willen horen. Het is niet altijd mogelijk om die medewerking te krijgen, maar de meeste mensen durven de stap niet te zetten en te zeggen dat zij bereid zouden zijn om telefonisch met hen te worden gesproken. Dat komt deels door onwil van de kant van de Talkers om te accepteren dat hun telefoon op voicemail kan worden gezet, en deels omdat netwerken niet zo wijdverbreid is in hun vakgebied. Het komt zelden voor dat een prater tijdens een gesprek op een punt komt waar hij of zij zich op het gemak voelt om aan te kondigen dat hij of zij bereid zou zijn om dat telefoontje te plegen.
We hebben dus een agenda die erop gericht is mensen in het bedrijf te laten zeggen dat ze bereid zijn ons aan de telefoon te spreken. Maar hoe krijgen we ze zover dat ze het zeggen? Dat is onze tweede prioriteit. Wij willen hen zover krijgen dat zij zeggen dat zij bereid zijn ons aan de telefoon te spreken, maar niet om ons te zien wanneer het hun uitkomt. Ziet u, de meeste mensen zijn sociale dieren. De meeste mensen willen aardig gevonden worden. Als je dat eenmaal gevoed krijgt door het voedingsapparaat van een verbinding, is dat gewoon niet genoeg. Mensen zijn niet van nature beleefd, ze zijn gewoon beleefd rond andere mensen. Het is een telefoongesprek.
Dat gezegd hebbende, de praters moeten voorzichtig zijn. Ze moeten eruit zien als mensen die geen machines zijn. Ze moeten ook in staat zijn om de andere persoon op een menselijk niveau aan te spreken. Ze moeten warm zijn, en een persoonlijke benadering hebben. Je moet die persoon aan je binden. Die persoon moet ook in harmonie zijn met de tijd, de energie en het moment van het gesprek. Maar ze moeten ook weg kunnen lopen omdat ze niet willen blijven hangen. Bovendien moet hij de signalen kunnen lezen, zoals wat er met de ander aan de hand is, in relatie tot het gesprek.
De prater moet dit op een aantal manieren overbrengen. Hij moet warm zijn, op een menselijk niveau contact maken, en instructief zijn. Hij moet ook het hoofd koel kunnen houden als hij ziet dat de ander zich ongemakkelijk begint te voelen. Sommige mensen zijn heel goed in al die dingen tegelijk te doen.
De Denker moet overbrengen dat hij "geschikt" is voor de baan, en dat hij niet "los" is in de busjes. Het zijn geen "onreglementaire" types. Het zijn gewoon mensen die "fit" zijn voor de taak die voor hen ligt. Ze moeten een energieniveau hebben dat blijkt uit hun lichaamstaal. Dus moeten zij hun macht over hun lichaamstaal uitoefenen, door te rappen, te wiegen, te friemelen, met hun juwelen, vingers of pen te spelen. Al deze dingen zijn manieren om de andere persoon te vertellen dat je "niet het type persoon bent waarnaar je op zoek bent".
Het tweede dat u moet onthouden is dat wanneer u op zoek bent naar een baan, u uw eigen motivatie voor de baan goed moet inschatten. Je moet weten wat jou energie geeft op het werk. We hebben allemaal wel iets in ons leven dat ons energie geeft. Misschien zijn het onze hobby's. Onze hobby's worden onze basisenergie. We creëren dan allerlei dingen om die kwaliteit en waarde van onze hobby's te behouden. Ieder van ons moet beslissen wat die kwaliteit en waarde van hobby's zijn.
Het derde advies is: kijk naar waar je goed in bent. Je moet kijken naar je taken en verantwoordelijkheden. Wat doe je echt goed? Waar krijg je goed voor betaald? Wat voor soort dingen doe je het best? Als iemand anders dat doet, kijk dan naar hoe zij het werk doen. Als u. Welke aspecten van je werk doe je niet goed, dan moet je kijken hoe je dat kunt verbeteren.
De vierde is dat je echt verder moet kijken dan je huidige situatie. Je moet echt een functieomschrijving nemen en je gaan afvragen wat de situatie wordt, wordt beter.